Via een zoekopdracht naar een ecologisch architect kwam ik terecht op de site van Michael de Vos.
Wat me vooral aansprak was zijn ietwat tegendraadse benadering van de wereld, je inzetten voor wat waarde heeft en je niet direct laten afremmen door regels, creatief denken op alle vlakken van het leven en een sterk geloof in een maakbare wereld adhv eigen inzichten.
Hij tekende ook leuke dingen ;-)
Zo ziet Michael dat zelf:
Op avontuur....
Frans
en Christel hadden mij als architect gekozen vanwege ecologie en
gezondheid, maar ook omdat ik een beetje dwarse kerel ben. Niet a priori
alles meteen in het bestemmingsplan, het budget en de bouwvoorschriften
persen, maar eerst dromen en daarna de droom laten landen. Verder
bedrijf ik altijd een beetje coaching tijdens het ontwerpen. Een huis is
immers “ruimte voor jezelf” en voordat we die ruimte “in de stof”
maken, moet hij er eerst in de geest zijn.
We
hebben voortdurend leuke momenten in de tijd dat we samenwerken, maar
eentje die er voor mij nog wel uitspringt was de vraag hoe ik over
“2012” dacht. Zeespiegelstijging en zo... Ik ben al 23 jaar ecologisch
architect, maar toch ook wel een tikje klimaatscepticus. De mensheid
vervuilt en verknoeit de wereld in ras tempo, maar ik sluit nogal aan
bij (inmiddels emeritus) prof. Salomon Kroonenberg: de aarde heeft
eerder geweldige zeespiegelstijgingen- en dalingen en ook enorme CO2
schommelingen gezien. Toen waren wij er nog niet met onze rotzooi.
Ik
was zo geraakt door de vraag van Christel èn door het bijzondere (maar
rare) karakter van hun eerste kavel, dat ik een 3D-plannetje heb
gemaakt, puur en alleen om aan te sporen tot denken over de locatie en
“2012”. Zie hier het filmpje van een rondgang om deze 3D-schets.
Het
idee was om de vreselijke volte van het stedenbouwkundig plan ook wat
buitenruimte terug te geven aan de stad. Het budget zou niet toereikend
zijn om de kavel maximaal vol te bouwen over de volle hoogte, dus op een
tamelijk goedkoop caisson, waarin de kelder/half-souterain ligt, staat
een tweelaags woonhuis (pakweg 200m2) op pootjes. Op dat souterain kon
je nog een bijzondere tuin maken en inkijk in je huis vanaf de straat
was er uiteraard niet. Omdat het huis een fikse hoogte zou krijgen,
konden we toch veel zon (middels PV- en warmtecollectoren benutten. De
verhoudingen waren zodanig dat het hele huis op zou kunnen drijven als
het water werkelijk Leiden zou bereiken......
De
ontwikkelaar gaf helaas twee opties tegelijk uit, en anderen
verzilverden die eerder. Toen zijn we (gelukkig!) gaan kijken naar een
andere kavel en zijn we opnieuw begonnen met ontwerpen. Daarover een
andere keer wat meer.
Michaël de Vos, ecologisch architect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten