Compromis 1

Tijdens het ontwerpproces ben je bezig met materialen en hoe die eruit zullen zien op en in het huis, hoe is de uitstraling naar de buurt, welke sfeer komt er in de woonkamer etc.
Daarnaast is er de grote factor, wat kost dat? Dat kost meestal teveel. En daarna komt er heel vaak het woord compromis.

Dit is voor mij niet negatief, ik vind het een uitdaging om het internet op te gaan en iets anders te vinden dat net zo leuk, mooi, kwalitatief vergelijkbaar, ecologisch is. 
In dit proces heb ik al een aantal keren gemerkt dat, het compromis, het afwijken van het oorspronkelijke plan, de verandering van koers, iets beters oplevert, iets waar we daarvoor nog niet aan hadden gedacht.

Het laatste voorbeeld daarvan  is pas vorige week gebeurd, op de overloop van de 2e etage zijn al zeker een half jaar openslaande deuren getekend. Idealiter kunnen we daar op een zonnige, misschien niet zo warme dag, lekker een beetje van buitenlucht en zon genieten lekker in de luwte van het huis. 
Totdat de constructeur uitrekent dat de boel wat stalen versteviging nodig heeft, precies daar waar de deuren scharnieren. 

Het compromis is harmonicadeuren, als we die in de nieuwe situatie open vouwen dan hebben we opeens meer ruimte om te zitten, ongehinderd door openslaande deuren, echt veel beter gebruik van de ruimte, nooit bij stil gestaan, echt veel beter, leuk toch?


Hierboven een deel van de plattegrond op de 2e etage, in de rechteronderhoek het 'probleemgebied'. Je ziet daar de paarse boogjes die de openslaande deuren aangeven. Als daar in de plaats harmonicadeuren komen die openvouwen, de een naar boven en de andere naar links, dan heb je opeens een vrije overloop. Ik zie al een lekker luie 'love seat' en een paar boeken en een glaasje van het een of ander.

Hieronder een detail daarvan, de nummers 123 geven de (on)mogelijke posities aan van de stalen kolommen. De voorkeur ging uit naar positie 1, gewoon de makkelijkste oplossing, maar dan kunnen die deuren niet meer open, zie je?